Τελικά η τρέλα και ο παραλογισμός τους μας έκανε καλό στο νησί.
Ενωθήκαμε για πρώτη φορά , όλοι μαζί και τους βάλαμε στη γωνία.
Τώρα αλλάξανε τα πράγματα (που λέει και το γνωστό άσμα)
Είμαστε όλοι μαζί απέναντί τους:
Σαντορινιοί και μόνιμοι κάτοικοι που αγαπάνε τον τόπο μας.
Εργαζόμενοι και επαγγελματίες.
Απλοί άνθρωποι του λαού, που περάσαμε πολλές δυσκολίες για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.
Που η μάνα μας δεν είχε λεφτά να μας στείλει για Γαλλικά και Πιάνο.
Που μεγαλώσαμε μέσα στη μυρωδιά του τσίκουδου και της καβαλίνας.
Που ξενητευτήκαμε για να μαζέψουμε λεφτά να στείλουμε στο νησί.
Που σωθήκαμε από το σεισμό του 56 και κάναμε 20 χρόνια να μαζέψουμε τα κομμάτια μας.
Που τη πείνα και τη φτώχεια μας τις κάναμε τραγούδια μέσα στα υπόσκαφά μας.
Που σηκωθήκαμε όρθιοι χάρις στον συγγωρεμένο το Μαρινάτο που έκαμε το νησί γνωστό στα πέρατα του κόσμου με την ανασκαφή του.
Που κρατήσαμε τη παράδοσή μας , τους χορούς μας , τα γλέντια μας , τα πανηγύρια μας. Τις χαρές και τις λύπες μας.
Τώρα είμαστε όμως όλοι μαζί και ενωμένοι .
Και είμαστε έτοιμοι να γιουργιάρουμε άμα χρειαστεί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή